Wraak is niet zoet, nee wraak is warm, heet zelfs,. schrijft Twan, de zon van de volgende ochtend schijnt al weer door het raam. De bevrediging van gelukte wraak brandt aangenaam heet in je maag. Net de eerste slok rumpunch na een skiafdaling in een sneeuwstorm, de eerste slok hete chocolademelk na een barre schaatstocht. Warmte waar je kippenvel van krijgt.
Ik zal nooit die verbijsterd woedende gezichten vergeten. Die verwende Zwitserse burgers die uit hun droom werden geholpen, dat ze met alles wegkomen.
Zelfs de tirade van Rene was het waard!
Wel lullig van zijn rijbewijs.
Twan maakt twee letterarmen los van elkaar. Stofdeeltjes dansen door de hut.
Natuurlijk heeft deze actie de partijdigheid van Marti/Arbens niet veranderd. Yellow had nog vaak last van hen. Maar waar-schijnlijk niet meer dan wat zo ook zonder die actie gehad zouden hebben.
Natuurlijk is het óók kleinzielig om mijn frustratie op een auto uit te leven. Maar toch: Zelfs hier boven op de alp, elf jaar later, voel ik me niet schuldig. Marti en Arbenz hebben het over zich afgeroepen. Iemand moest de score vereffenen.
Dat iedereen zich zo snel neerlegt bij de onrechtvaardigheid van anderen, heeft Twan altijd verbaasd. Weinigen durven zich te wreken. Weinigen durven de verantwoordelijkheid te nemen.
Nee, er is niets fout aan wraak. Sommigen hebben het gewoon verdiend. Wraak nemen is niets anders dan voor een betere wereld vechten in een dagelijks kader. Rene kan blaten wat hij wil over ‘verantwoorde acties’: als ik me op Marti en Arbenz wreek, is dat in het klein net zo veel waard als een grote protestactie tegen een of andere milieuvervuiler!
Echter:
Wie beslist dat je wraak mag nemen? Wie geeft mij het recht om te beslissen wie wraak verdient? Hoe rechtvaardig ik de mate, waarin iemand mijn wraak verdiend? Roept wraak niet meteen tegenwraak op, en weer tegenwraak en zo voort? Een vendetta?
En als de wraak uit de hand loopt? Groter wordt dan bedoeld, of onverwachte gevolgen heeft?
Twan schudt mismoedig zijn hoofd om deze vragen te verdrijven.
Ik ben trots, dat ik moedig genoeg ben om wraak te nemen. Ik ben trots, dat ik me niet laat meeslepen door het ideaal van de tweede wang. Ik laat niet met me sollen – en kan het op legale manier niet, dan maar op illegale – legitiem is het allemaal.

Terug naar boetelingensneeuw hoofdpagina