Als ik kunst maak, dan probeer ik in fysieke, emotionele, cerebrale en spirituele zin mezelf uit te drukken. Afhankelijk van mijn behoefte naar uitdrukking kies ik de vorm van mijn kunst en laat ik deze vier leefgebieden verschillend aan het woord komen.

Dans ik zal het fysieke en het emotionele de boventoon voeren, ets ik, het emotionele en spirituele, schrijf ik, het cerebrale en emotionele, echter altijd zullen alle vier gebieden betrokken zijn in het proces, in een streven naar perfectie in mijn kunstuiting. Altijd in de hoop hierdoor mijn wezen fysiek, emotioneel, cerebraal en natuurlijk ook spiritueel naar de buitenwereld te vertalen.

Een deel van mijn eigen complexiteitsreductie is namelijk, dat ik heb ervaren dat het voor mij nuttig is om mijn zelfbeleving te zien op vier onderling verbonden gebieden: het fysieke, het emotionele, het cerebrale en het spirituele. Deze opsplitsing helpt mij bij de verwoording en het begrijpen van de wereld en van mijn acties in deze wereld. En hoewel het een beetje zelfhulpboekachtig is en ook lijkt op de grove mazen, waarmee in veel managementboeken de wereld in elkaar wordt gebreid, helpt me deze zichtwijze behoorlijk in mijn voortdurende poging de wereld te begrijpen en inherent daaraan ook aan de wereld en mijn bestaan zin te geven. Ik heb ervaren dat dit complexiteitsreductie-mechanisme voor mij goed werkt.

Iedere beleving heeft voor mij dus vier aspecten.

• een fysieke – alles wat met de fysieke materialisatie van de wereld te doen heeft, uitgaand van mijn eigen lichaam tot iedere manifestatie van de fysieke wereld om mij heen.
• een emotionele – mijn eigen emoties maar ook alle emoties om me heen, van mensen, van dieren
• een cerebrale – mijn eigen denken maar ook de hele intellectuele corpus van kennis die mij omgeeft, beschikbaar is
• en een spirituele: dat is het gebied dat de drie andere gebieden overspant en integreert en te gelijkertijd meer is dan het geheel.

De verschillende leefgebieden bestaan niet afgezonderd van elkaar maar bewegen door en over elkaar heen en iedere gebeurtenis in deze wereld kan op ieder gebied gevolgen en manifestaties hebben. Echter is het soms heel handig om de gebieden uit elkaar te houden, om de wereld beter te begrijpen. Het proces van dit uit elkaar houden is dan natuurlijk weer op één gebied – het cerebrale.
Dit model helpt mij mijn wereld te bevatten. Is niets minder en niets meer dan een hulpmiddel om de complexiteit van de wereld enigszins behapbaar te maken.

Mijn kunst kan ik vanuit dit model verklaren. Mijn kunst heeft altijd een fysiek aspect – het object, de tekst, het materiaal waarmee ik werk, het toetsenbord – en dit fysieke aspect heeft meer of minder invloed op mijn werk. De manier hoe scherven breken bij mijn cd-schervenkunstwerken is cruciaal voor de kunst zelf. Hier speelt het fysieke aspect een grote rol dus. Bij het schrijven is het toetsenbord en het scherm bij voorbeeld heel nuttig als het aangenaam bedienbaar is, maar heeft op de inhoud van mijn schrijven minder invloed (meer op het gemak van mijn schrijven). Het emotionele speelt bij het maken van mijn objecten een grote maar geen zeer bewuste rol, terwijl ik me bij het schrijven heel erg inleef in mijn figuren, zodat ik hun emoties zelf voel terwijl ik over hun emoties schrijf (in vertaalde vorm natuurlijk). En altijd begeleidt me mijn intellect door mijn kunst en mijn schrijven, het proces vertalend in woorden en gedachten, theorieën en verklaringen.

Geen van deze drie levensaspecten is voor mij belangrijker dan de andere, maar de graad van manifestatie van de een of de andere aspect is per schepping wel verschillend. (Wat eigenlijk voor ieder handelen geldt!)

Wat de drie basale levensaspecten – het fysieke, het emotionele, het cerebrale – uiteindelijk verbind is het spirituele. Het spirituele is zo moeilijk te vatten omdat het alomtegenwoordig is. Het is de kwintessens van het zijn en gelijktijdig het ultieme buikgevoel van het individu. Het spirituele heeft veel vormen en gedaantes en kan heel vervelende en sectarische vormen aannemen. Echter is het spirituele ook de essentie van het zijn en vandaar vitaal voor mijn kunst. Het spirituele is fysiek noch emotioneel noch cerebraal te vatten omdat het spirituele al die gebieden omsluit en juist ook weer overstijgt.